Een met de Frietopia-strijders bevriende dame had een uiterst zware taak op zich genomen. Ze moest een waardevol artefact verkrijgen in de Bergen van Steen. Als men in West-Brabant zou weten wat hen te wachten stond, dan zou de rust spoedig over zijn. Omdat de dappere ridders van Frietopia een dame niet alleen op zo'n gevaarlijke tocht konden laten gaan, besloten ze haar met twee man te begeleiden. Uiteraard zou zo'n nobele taak goed samengaan met het eten van een paar porties friet.

De locatie van het kostbare kleinood was, na een intensieve speurtocht naar informatie, blootgelegd. Het bevond zich vermoedelijk in de Kaaistraat, midden in het hart van de Bergen van Steen. In die straat bevonden zich ook enkele herbergen en het was dus maar de vraag of onze stoere Frietisten hun queeste wel konden voortzetten en niet voor het einde zouden afhaken en in een taveerne ten onder zouden gaan.

De lange, barre tocht van Oppidum Batavorum naar de Bergen van Steen was niet zonder gevaren. Regelmatig moest van vervoermiddel gewisseld worden omdat geen enkele plek veilig was. Met een Oss naar het Brabantse en door het Bosch der Hertogen verder richting de Kruikenstad, de Baronie en het Dal der Rozen. Nadat we in de laatstgenoemde plaats verraden waren kon de teleurstelling alleen maar worden ongedaan gemaakt met een portie friet.

Aangezien de geplande route onmogelijk geworden bleek te zijn moest een sluiproute worden genomen via Zoombergen. Na een zeer moeizame laatste paar mijlen via Halsteren en het magiërsdorp Lepelstraat (er is geen Lepelstraat) werden de Bergen van Steen bereikt. Snel stevende het drietal af op de plaats van bestemming, alwaar na een korte en heftige strijd het doel van de barre tocht werd bereikt. De queeste was voltooid en de heilige graal kwam in het bezit van de met Frietopia bevriende dame.

Om deze zwaarbevochten victorie te vieren werd een bak friet genuttigd. Kort daarna werd nog een frietje verorberd en alvorens de Bergen van Steen te verlaten onderging nog een laatste portie datzelfde lot.

Aangezien de dame en haar Frietieve begeleiders wat vermoeid waren geworden, werd de lange tocht huiswaarts ingezet. Om vijanden de voet dwars te zetten werd deels een andere route genomen dan op de heenweg. Deze route leidde ondermeer via Wolde terug naar het Dal der Rozen. Deze plaats eenmaal bereikt hebbende, was het laatste stuk van de reis natuurlijk niets vergeleken met de eerdere avonturen die onze dappere helden al hadden ondergaan. Zeker met het gezochte artefact in het bezit.

Nadat in het Bosch der Hertogen de nietsvermoedende Ridder Niemand zich bij het gezelschap voegde was het gezelschap bijna thuis. De dappere Frietisten hadden zich staande weten te houden in het gevaarlijke Brabantse land, zich een kostbaar voorwerp eigen gemaakt en bovendien overvloedig friet gegeten. Een geslaagde dag liep op z'n einde.

Kijk hier dan eens.

Eigenlijk is het mijn droom. Een eigen friettent in de achtertuin. Deze Joop blijkt de vader van een virtuele vriendin van me te zijn. Ik mag die man accuut. Ik ken 'm niet, heb 'm nog nooit gezien. Maar het is m'n vriend. Echt.

Nog maar zeven te gaan. Vandaag was 93 aan de beurt.

Snackbar Bambi had een zeer uitnodigend bord buiten staan. Moe van het (k)(l)open? Bambi is open! En ik had net gewinkeld. Dus ja. Toch maar even een lekker frietje gescoord.

Het was een prima tent, zie de score in de database. Ook in deze tent weer het certificaat duurzaam en verantwoord frituren, gesponsord door Remia. Goed om te zien dat het al zowat standaard gebeurd. Net zoals ik het erg fijn vind om te zien dat groentekroketten steeds beter verkrijgbaar zijn. Maar vandaag heb ik voor het eerst iets gezien wat ik in andere tenten niet gezien heb: de biologische rundvleeskroket. Dus ook voor de bewuste niet-vegetariër wordt het aanbod in snackbars beter en beter.

De Weiderijck kroketten had ik al eerder gezien in de EKO winkel. Maar nu dus voor het eerst ook in de Horeca. En dat vind ik goed om te zien.

Als ik de honderd volmaak geef ik een frietfeest. Met friet, biologische en vegetarische snacks. Ik heb trouwens wel zin in een feestje.

Ook topsporters eten wel eens friet. En soms eten ze hun portie niet op. En als die topsporter dan ook nog eens beroemd is buiten het voetbalveld dan zijn er mensen die een half opgegeten portie friet oprapen en op internet te koop aanbieden. Het moet niet veel gekker worden.

Het lijkt erop dat de aardappelindustrie moeilijke tijden doormaakt. Na een periode van reclames van commerciele instellingen die ons ervan moesten overtuigen dat een beetje rijst met wat gewokte groenten net zo smakelijk is als een gezonde hollandse maaltijd, komt de overheid in actie. Er wordt groots uitgepakt met www.aardappels.nl. Aardappelen.nl is helaas al vergeven aan een andere eigenaar die wat minder trendy informatie plaatst. Wel zijn er na wat zoeken leuke weetjes te vinden.

De site van de overheid is gesponsord met geld van de EU, Nederland, België en Frankrijk. Kennelijk is het een big issue. Wereldwijd ook trouwens: 2008 wordt het jaar van de aardappel! Dat wordt dus veel friet eten!